ကိုငါးေၾကာ္ ငယ္စဥ္က ႀကီးေတာ္ေတြက အၿမဲေျပာသည္ သူတို႔ အေဖ
ကၽြန္ဳပ္၏ အဘိုး ဦးဖိုးေထာင္နဲ႔ ကၽြန္ဳပ္မွာ အရြယ္အစား..ေနပံုထိုင္ပံု ေျပာပံု စိတ္ထားတူပါသတဲ့ေလ...။
အဘိုးျဖစ္သူကို ေတြ႔ဖူးဖို႔ ေဝးစြ.. အေမေတာင္ မမီလိုက္။
အေမ ငယ္ငယ္ကပဲ အဘိုးဆံုးပါးသြားလို႔ ... အေမေတာင္ မျမင္ဖူးလိုက္ေခ်။
အေမ ဘက္က အဘိုးအဘြားက ေရနံေခ်ာင္းနဲ႔ နတ္ေမာက္ ၾကားက ခ်ိဳင္းဆိုတဲ့ ရြာကေလးက။
ႏွစ္ခါေရာက္ဖူးတယ္။ ရြာေတာင္ဘက္က ေခ်ာင္း၊ ေျမာက္ဘက္က ကုန္းျမင့္ ၊
သစ္ပင္ေတြ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ သာယာပါေပတယ္။
အစားအေသာက္လည္းေပါ ေနေရးလည္း သာပါတယ္။
အဘိုး က ငယ္စဥ္ကမိုက္ခဲ့ေတာ့ အသက္ႀကီးတဲ့ အခါမွာ စီးပြါး ခ်ိဳ႕ငဲ့ပံုရပါတယ္။
ထူးျခားတဲ့အခ်က္ကေတာ့ အဘိုးျဖစ္သူက စကားေျပာရင္
ကာရံ၊နေဘ ထပ္ၿပီး စာခ်ိဳးသလို ေျပာတတ္တာပါပဲ။
လက္တန္းကိုေျပာနိုင္လို႔ ေျပာစမွတ္တြင္ခဲ့ရတာမနည္းဘူးေပါ့...။
.......
တခါမွာေတာ့ အဘိုးျဖစ္သူဟာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ေပၚ ေရာက္လာပါတယ္။
ညီရင္းျဖစ္သူ ေဗာဓိေက်ာင္းက ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးေသာဘိတ ေမြးေန႔ကိုလာတာပါ။
ဦးေသာဘိတက ထိုအခ်ိန္က အင္မတန္ တရားေဟာေကာင္းလို႔ နာမည္ႀကီးပါသတဲ့..။
ဦးေသာဘိတ ေမြးေန႔မွာ ရြာကလာၾကတာ လွည္းဝိုင္းႀကီးကလည္း အေတာ္မ်ားသတဲ့..။
ဆရာေတာ္က ၿမိဳ႕ေပၚက တကာေတြနဲ႔ ရြာက အမ်ိဳးေတြ ကို မိတ္ဆက္ေပးေနတာ..
ေဟာဟိုက ႏြားေရႊေခ်ာေခ်ာ တစ္ရွဥ္းနဲ႔ ကို အစ္ကိုု ဝမ္းကြဲဗ်..။
ဟိုဘက္က ႏြားနီႀကီးေတြ နဲ႔ က ညီ ဝမ္းကြဲဗ်..။
သည္နားက ႏြားျဖဴႀကီးေတြ နဲ႔ က အစ္မ ဝမ္းကြဲ ေတာ္တယ္ စသည္ျဖင့္ မိတ္ဆက္သြားတာ..
သူ႔အစ္ကို အရင္းက်ေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့သတဲ့...။
ဒါဟာ သက္သက္ မ်က္ႏွာမြဲမို႔ ခ်န္တာပဲဆိုၿပီး မေက်မနပ္နဲ႔
ထေျပာေလသတဲ့..
" အဟမ္း ..အဟမ္း... မိတ္ဆက္မေပးေတာ့လည္း ကိုယ္တိုင္ မိတ္ဆက္ရတာေပါ့...
ေဟာသည္ဘက္က ႏြားအိုတစ္ရွဥ္းနဲ႔ ကေတာ့ ဦးေသာဘိတ ရဲ့ အစ္ကို အရင္းပါ ခင္ဗ်.." လို႔ ထေအာ္လိုက္တာ..
ဆရာေတာ္ ေက်ာင္းေပၚကို တက္ေျပးေတာ့တာပဲတဲ့...။ ။
